WITAJ W MOIM GOSPODARSTWIE
PASIECZNYM "GUCIO"
........................................................
NAZYWAM SIĘ PIOTR TOMASZCZYK
I SERDECZNIE WITAM
NA STRONIE POŚWIĘCONEJ
MOJEJ PASIECE
OFERUJĘ PAŃSTWU NATURALNY MIÓD PSZCZELI Z WŁASNEJ PASIEKI.
NIE PROWADZĘ JEDNAK SPRZEDAŻY WYSYŁKOWEJ!!!
KUPUJĄC MÓJ PRODUKT MAJĄ PAŃSTWO GWARANCJĘ NAJWYŻSZEJ JAKOŚCI,
potwierdzony zaświadczeniem o wpisie do krajowego systemu ewidencji producentów o numerze identyfikacyjnym 029231760 z dnia 18.06.2004r
oraz decyzji 214/KŻ/11 przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w Pszczynie
o numerze identyfikacyjnym 24105618.
POSIADAM TAKŻE WSZYSTKIE WYMOGI ZDROWOTNE
Położone - w miejscowości Rudziczka na trasie Żory-Rudziczka-Suszec-Pszczyna (patrz mapka dojazdu poniżej )
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Jest to region naturalny w woj. śląskim na południu Polski.
Moja Pasieka położona jest w pobliżu lasów z dala od głównych dróg, jakie są drogi szybkiego ruchu, autostrady czy większych zabudowań. Ule staram się także wywozić w miejsca bliskie lasów, w obszar połaci pól i łąk, co zapewnia czyste ekologiczne produkty najwyższej jakości. Moja pasieka powstała w roku 1999 zaczynałem od trzech uli teraz pasieka liczy sobie czterdzieści uli. Jestem także od 2002 roku członkiem Koła Pszczelarzy Suszec. W następnych latach planowane jest dalsze powiększenie pasieki. Od początku gospodarstwo nastawione jest na pozyskiwanie miodu.
W mojej pasiece pozyskiwany jest głównie miód rzepakowy, akacjowy, lipowy i wielokwiatowy.
Staram się także pozyskiwać miody: spadziowy, gryczany w tym celu wywożę ule w okolice wysiewu gryki i w okolice lasów z dala od ruchliwych dróg.
Można również u mnie zakupić pyłek kwiatowy, propolis, kit pszczeli oraz różne wzory świec .
Pasieka jest zarejestrowana w : Agencja Restrukturyzacji Rolnictwa al. Jana Pawła II nr 70, 00-175 Warszawa,
Biuro Powiatowe ARiMR w Pszczynieul. Szymanowskiego 10
43-200 Pszczyna
Posiada również zezwolenie na sprzedaż bezpośrednią miodu, propolisu, kitu pszczelego, pyłku kwiatowego oraz świec j.w.
------------------------------------------------------------------
OD LAT JESTEM ZWIĄZANY W ZRZESZONYM
ZWIĄZKU PSZCZELARZY
MIÓD PSZCZELI - jest naturalnym produktem pszczelim wytwarzanym z nektaru kwiatowego lub spadzi. Soki te pobierane przez pszczoły wzbogacane przez nie własnymi substancjami, magazynowane do czasu dojrzewania. Prawdziwe miody ulegają krystalizacji zależy to od gatunku miodu.
MIÓD można powtórnie rekrystalizować (upłynnić) przetrzymując go w ciepłej wodzie
o temperaturze nie przekraczającej 45 stopni C.
Każdy z nich posiada smak, aromat kwiatów z których był zebrany,
a także specyficzne walory lecznicze i odżywcze.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
> O PSZCZOŁACH I O MIODZIE <
> SKŁAD RODZINY PSZCZELEJ >
W skład rodziny pszczelej wchodzą trzy odmienne postacie pszczół: robotnica, matka i truteń. Ogromną większość stanowią robotnice-samice
o niedorozwiniętych narządach rozrodczych.
Jedyną samicą zdolną do rozrodu jest matka pszczela.
> PSZCZOŁY >
Pszczoły są owadami towarzyskimi, to jest żyją
ze sobą razem w oddzielnych towarzystwach,
w "rojach". Rój zawiera w sobie jedną matkę , kilkadziesiąt tysięcy robotnic i mniejszą liczbę trutni. Matka jest jedyną w roju zupełnie wykształconą samicą, żyje 3-5 lat, trudni się tylko składaniem jaj. Robotnice zajmują się wszelkimi czynnościami w ulu.
Trutnie przeznaczone są do zapłodnienia matek.
Pszczoła
Owad
Pszczoła – rodzaj z rodziny pszczołowatych. Apis mają długość ciała od 7-8 mm do 16-18 mm. Mają ubarwienie o różnej intensywności – od jednolicie czarnego i ciemnobrązowego do żółtego i czerwono pomarańczowego.
Skrzydła ich mają specyficzne użyłkowanie. Wyróżniają się charakterystycznym kształtem pólka radialnego na przednim skrzydle – ogranicza je zaokrąglona żyłka, która nieco odstaje od krawędzi skrzydła. Pszczoły widzą promieniowanie ultrafioletowe.
Wszystkie gatunki należące do rodzaju Apis żyją w zorganizowanych społeczeństwach. Budują one
z czystego wosku pionowe plastry z obustronnie ułożonymi komórkami, służącymi do wychowu czerwi i przechowywania pokarmu. Osobniki dorosłe
i larwy odżywiają się nektarem, spadzią oraz pyłkiem kwiatowym. Zakładają duże kolonie (rodziny pszczele), zależnie od gatunku liczące od kilku do 20-80 tysięcy osobników. Życie rodzin
jest koordynowane za pośrednictwem feromonów, regularnych zmian aktywności gruczołów, porozumiewania
się za pomocą tańców i wydawania dźwięków. Występuje tu polimorfizm i polietyzm wiekowy. Doskonale wypracowały sposób regulacji temperatury w gnieździe, co pozwala rodzinom pszczelim
na uniezależnienie się w dużej mierze od warunków zewnętrznych, dzięki czemu w klimacie chłodnym mogą przeżyć długie i surowe zimy całe kolonie, a nie tylko pojedyncze osobniki w stanie hibernacji, jak np. u trzmieli.
Rodzaj pszczoła (Apis) obejmuje cztery gatunki:
- Apis cerana Fabr. – pszczoła wschodnia
- Apis dorsata Fabr. – pszczoła olbrzymia
- Apis florea Fabr. – pszczoła karłowata
- Apis mellifica L., syn. Apis mellifera L. – pszczoła miodna
Żyją one obecnie dziko na terenie Azji, Afryki i Ameryki Południowej, a pszczoła miodna i pszczoła wschodnia zostały udomowione.
Wszystkie gatunki pszczół należące do plemienia Apini (i rodzaju Apis) wytwarzają miód. Gatunkiem najbardziej ekspansywnym jest pszczoła miodna żyjąca w Europie, gdzie została udomowiona,
a także w Afryce, Ameryce, Australii i Nowej Zelandii, do których to miejsc została sprowadzona. Pozostałe trzy gatunki pszczół miodnych to gatunki azjatyckie.
Napastnik znajdujący się w środku ginie po 10 minutach na skutek przegrzania, ponieważ maksymalna temperatura, jaką może wytrzymać, to 46 °C, natomiast pszczoły przetrzymują ponad 47 °C. W 2009 roku odkryto, że związek z tym procesem ma również dwutlenek węgla, wytwarzany przez pszczoły[2]
> GNIAZDO PSZCZELE >
Nazwę taką nosi zespół plastrów, na których żyje rodzina pszczela
wraz z matką 6. Każdy z nich składa się z licznych komórek o przekroju sześciokątnym. Pszczoły budują plastry z dwóch rodzajów komórek: większość stanowią tzw. komórki pszczele, o średnicy ok. 5,5 mm,
w których rozwijają się robotnice. W komórkach tych magazynowany
jest też miód i pierzga (pyłek kwiatowy zmieszany z miodem i śliną pszczół). W dolnej zazwyczaj części plastra budowane są komórki trutowe,
nieco większe, służące do wychowu trutni i wykorzystywane do składania miodu. Mateczniki, których zaczątek stanowią beczułkowate miseczki matecznikowe, są dobudowywane zwykle na skrajach gotowych plastrów. Długość wykończonego matecznika wynosi ok. 20 mm.
W gnieździe pszczoły utrzymują temperaturą i wilgotność odpowiadającą aktualnym potrzebom rodziny. W okresie, gdy wychowują czerw,
w gnieździe utrzymuje się temperatura 34-35oC, niezależnie od temperatury zewnętrznej. 
Masowe wymieranie pszczół
głównie na terenie USA i Europy Zachodniej (CCD). Prawdopodobną przyczyną wymierania jest stosowanie pestycydów w czasie kwitnięcia roślin.
Badania prowadzone na dużą skalę w USA wskazują, że CCD może być powiązane
z takimi zjawiskami jak[3]:
- kombinacja różnego rodzaju stresów, przyczyniających się do większej podatności na patogeny;
- pojawianie się w środowisku środków chemicznych (np. neonikotynoidów) powodujących obniżenie odporności pszczół na działanie patogenów;
- nadmierna eksploatacja owadów w uprzemysłowionych pasiekach, na skutek której pszczoły szukają innego środowiska do życia[4];
- zmiany w środowisku naturalnym powodujące zmniejszenie ilości roślin stanowiących pożytek dla pszczół, co spowodowane jest m.in. intensyfikacją rolnictwa, np. w krajach Unii Europejskiej.
Opublikowany pod koniec stycznia 2011 roku artykuł w brytyjskim dzienniku
„The Independent”[5] przedstawia wyniki badań przeprowadzonych
przez francuskie laboratorium z Awinionu. Naukowcy twierdzą, że przyczyną masowego wymierania owadów w wielu krajach świata jest imidakloprid – składnik środków owadobójczych produkowanych przez firmę Bayer CropScience, którymi zaprawia się nasiona roślin (m.in. buraków, kukurydzy, ale też warzyw). Owadobójcza substancja wpływa na układ nerwowy owadów,
prowadząc do ich dezorientacji i śmierci[6].
> MATKA PSZCZELA > > GNIAZDO PSZCZELE > > .....praca pszczół robotnic .... > > TRUTEŃ >
MATKA pszczela jest największa. Charakterystyczną cechą jej budowy jest silnie wydłużony odwłok
i stosunkowo krótkie skrzydła. matka pszczela Przebywa ona niemal stale w ulu, nie przejawia troski
o swoje potomstwo i nie wykonuje żadnych prac związanych z budową gniazda i gromadzeniem zapasu pokarmu. W okresie od marca do września nieprzerwanie czerwi, tzn. składa jaja do komórek plastrów;
w czerwcu ich liczba dobowa może wynosić 1,5-2 tys. i więcej. Czerwiąca matka jest intensywnie karmiona przez pszczoły mleczkiem.Unasienienie (naturalne) matki odbywa się w powietrzu;
podczas lotu godowego kopuluje ona z kilkoma trutniami. Płodna matka składa jaja dwóch rodzajów: zapłodnione, z których powstają robotnice lub matki, i niezapłodnione, z których mogą powstawać
tylko trutnie (zjawisko dzieworództwa). Przeciętna długość życia matki wynosi 3 lata.
Obecnie najczęściej stosuje się sztuczną inseminację, dzięki której zwiększa się postęp w hodowli pszczół. Sztuczne unasienianie pozwala odpowiedni dobór materiału genetycznego, pozwalającego na otrzymanie pszczół o pożądanych przez pszczelarza cechach (łagodność, miodność)
JAK POWSTAJE MIÓD
Nazwę taką nosi zespół plastrów, na których żyje rodzina pszczela wraz z matką 6. Każdy z nich składa się z licznych komórek o przekroju sześciokątnym. Pszczoły budują plastry z dwóch rodzajów komórek: większość stanowią tzw. komórki pszczele,
o średnicy ok. 5,5 mm, w których rozwijają się robotnice. W komórkach tych magazynowany jest też miód i pierzga
(pyłek kwiatowy zmieszany z miodem i śliną pszczół). W dolnej zazwyczaj części plastra budowane są komórki trutowe,
nieco większe, służące do wychowu trutni i wykorzystywane do składania miodu.
Mateczniki, których zaczątek stanowią beczułkowate miseczki matecznikowe, są dobudowywane zwykle na skrajach gotowych plastrów. Długość wykończonego matecznika wynosi ok. 20 mm.
W gnieździe pszczoły utrzymują temperaturą i wilgotność odpowiadającą aktualnym potrzebom rodziny.
W okresie, gdy wychowują czerw, w gnieździe utrzymuje się temperatura 34-35oC, niezależnie od temperatury zewnętrznej.
> PSZCZOŁA ROBOTNICA >
Najmniejsza z trzech postaci pszczół, jest wyposażona w gruczoły woskowe oraz w gruczoły produkujące mleczko,
w tzw. koszyczki na trzeciej parze nóg oraz w inne narządy umożliwiające zbiór pyłku kwiatowego. Języczek, znacznie dłuższy niż u matki i trutnia, ułatwia robotnicy pobieranie nektaru z kwiatów. W okresie wiosenno letnim pszczoły robotnice żyją
nie dłużej niż 6-7 tyg., natomiast wygryzające się z komórek pod koniec lata przeżywają do wiosny, a więc 6-8 miesięcy.
Troska o potomstwo matki oraz wszystkie inne czynności niezbędne do bytowania rodziny są udziałem robotnic.
W okresie wiosenno - letnim w pracach tych zaznacza się pewna kolejność, uwarunkowana wiekiem i stopniem fizjologicznego rozwoju pszczół 7. Młodsze robotnice pracują w ulu. Początkowo ogrzewają czerw i czyszczą komórki,
a od momentu, gdy ich gruczoły zaczną wydzielać mleczko, stają się karmicielkami najmłodszych larw i czerwiącej matki. Następną z kolei pracą jest odbieranie nektaru od przynoszących go z pola pszczół oraz przerabianie go na miód i układanie
w plastrach, a także ubijanie w komórkach pyłku kwiatowego. Pod wpływem domieszki miodu i śliny pszczół zamienia
się on w pokarm bardziej strawny, zwany pierzgą.
Robotnice zajęte pracą w ulu odżywiają się obficie, dzięki czemu rozwijają się i zaczynają funkcjonować ich gruczoły woskowe. Od tej chwili biorą one udział w budowie plastrów. Część z nich zajmuje się wentylowaniem ula za pomocą szybkich ruchów skrzydeł, inne stróżują przy wylocie, nie dopuszczając do gniazda wrogów, bądź też usuwają z ula wszelkie odpadki.
Pszczoły tzw. ulowe dokonują krótkich lotów oczyszczających i orientacyjnych, a dopiero w wieku 15-18 dni rozpoczynają pracę poza ulem, która trwa do końca ich życia.Robotnice te noszą nazwę pszczół lotnych albo zbieraczek.
Przynoszą one w wolu miodowym nektar zbierany z kwiatów, a także pyłek kwiatowy gromadzony w koszyczkach na nogach trzeciej pary w postaci dwóch grudek, tzw. obnóży.
W okresie, gdy w plastrach nie ma wodnistego miodu, robotnice przynoszą do ula znaczne ilości wody; najwięcej jej zużywa rodzina pszczela wiosną.
TRUTEŃ, nieco mniejszy od matki, ma krępą budowę ciała, bardzo duże oczy złożone i silnie rozwinięte skrzydła.
Jest pozbawiony żądła, w które wyposażone są żeńskie postacie pszczół. Tak jak matka nie wykonuje on żadnych prac w ulu ani poza nim; jego funkcja ogranicza się do jej unasienienia. Przeciętna długość życia trutnia wynosi 2–3 miesiące.
ZAPŁODNIENIE MATKI PRZEZ TRUTNIA
UNASIENIENIE
Rodzina pszczela nie jest luźnym zbiorowiskiem razem żyjących osobników; ścisłe powiązania między nimi oraz podział funkcji powodują, że ani matka, truteń czy robotnica nie są zdolne do samodzielnego życia poza rodziną i jej gniazdem.
I PRODUKTY PSZCZELE
> MIÓD PSZCZELI >
MIÓD - produkt pszczeli jest najstarszym spośród produktów pszczelich, który wykorzystał człowiek
dla celów spożywczych i leczniczych. Użyteczność miodu polega na tym, że tak w stanie surowym,
czy przerobionym, jest nie tylko zdrowym pokarmem , ale bardzo skutecznym lekiem.
O tym, że miód jest pokarmem zdrowym i życie przedłużającym, wiedzieli już starożytni,
a w pismach po nich pozostałych, mamy tego dowody. Miód użyty wewnętrznie działa bardzo korzystnie na błony śluzowe naszych wnętrzności, zewnętrznie użyty wpływa na odnowienie i wydelikatnienie skóry. Zdrowy organizm powinien używać miodu jako pokarmu, aby utrzymać się w sile pełnego życia
jak najdłużej, chory zaś organizm ażeby drogą naturalną przejść do utraconej siły i równowagi.
Miód wskazany jest dla dzieci jako środek pomocniczy przy leczeniu podstawowym w chorobach zakaźnych jak odra, świnka, żółtaczka, działają uspokajająco i ułatwiają szybszy powrót do zdrowia. Zalecany jest także w dietetyce dla rekonwalescentów i ludzi starszych.
Miód doskonale ożywia skórę i z tego względu polecany jest jako środek poprawiający urodę.
Działanie odżywcze miodu dotyczy nie tylko skóry ale także krwi, układu nerwowego, mięśni,
kości i wszystkich narządów. Dawki lecznicze miodu są najbardziej dowolne , przeciętnie przyjmowane dawki miodu zawierają się w granicach 1-3 łyżeczki 3 razy dziennie.
Miód wytworzony jest przez pszczoły z nektaru kwiatów. Kwiaty wydzielając nektar wabią pszczoły. Każdy żywy organizm, rośliny także, dążą do rozmnażania. Czas kwitnienia to okres godów roślinności. Wspaniałymi kolorami, zapachem,wydzielanym nektarem przyciągają pszczoły.
W czasie pobierania nektaru pyłki kwiatowe przylepiają się do nóżek, skrzydełek, główki, i tak mimo chodem pszczoła roznosi pyłki, zapyla kwiat. Nektar pobiera do specjalnego zbiorniczka zwanego wolem miodowym i zanosi do ula. Tutaj składowany jest do komórek, przechodzi okres dojrzewania. Pszczoły dokonują przeróbki, wzbogacają w enzymy, odparowują nadmiar wody. Następuje cykl przemian chemicznych w wyniku których powstają cukry proste glukoza i fruktoza, oraz właściwość
i antybiotyczne miodu. Pszczoły ciągle go przenoszą z miejsca na miejsce, jeżeli stwierdzą że miód
jest gotowy, zasklepiają komórki woskiem. Miód wtedy gotowy jest do przechowywania.
DLACZEGO PSZCZOŁY PRODUKUJĄ MIÓD ??
Miód pszczoły produkują na własne potrzeby, gdyż jest dla nich pokarmem. A że są bardzo pracowite, zaradne i przewidujące, toteż gromadzą tyle ile mają sił, by było na zapas i jak najwięcej.
......................................................
Świat roślin i pszczół jest piękny i zasobny w pokarm dla człowieka. Wiele milionów lat temu człowiek odkrył, że miód jest bardzo pożywny i zdrowy. Toteż korzysta z tych zapasów, w zamian troskliwie się nimi opiekuje, stwarza jak najlepsze warunki.
> POŻYTKI >
POŻYTKI- źródłem mogą być rośliny uprawne i dziko rosnące, dostarczające nektaru i pyłku, oraz producenci ze świata zwierzęcego - mszyce i czerwce, dostarczające spadzi. W naszych warunkach pożytki rozpoczynają się już w kwietniu.
Takie rośliny jak podbiał pospolity, wierzba iwa, klon zwyczajny, czarna jagoda. Kwiecień charakteryzuje jeszcze duża zmienność warunków atmosferycznych, nawroty chłodów, krótki dzień pracy pszczół. W późniejszym okresie na pożytki składają się takie rośliny i drzewa jak - drzewa owocowe, mniszek pospolity , malina leśna, rośliny łąkowe, koniczyna biała, chaber bławatek w zbożach, koniczyna zwyczajna, lipa.
Złocisty nektar który pszczoły gromadzą w ulu z tych roślin
od prawieków jest uznawany jako produkt odżywczo-leczniczy dla człowieka.
WIĘC SERDECZNIE ZAPRASZAM !
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
> PRZYJACIELE >
Na tarasie pszczelarz siadał, smakowity obiad jadał,
chłodny soczek pił z porzeczki, wpadła pszczółka
do szklaneczki.
Pomyślała, że utonie, że już nadszedł marny koniec,
ale pszczelarz, uwierzycie? Uratował pszczółce życie.
Na balkonie rosły bratki, włożył pszczółkę między kwiatki.
Siadła mokra w ciepłym kątku,
wysuszyła skrzydła w słonku. Choć się tego pana bała,
podziękować poleciała, i usiadła tuż przy uszku.
"Dziękuję, ci mój miodziuszku."
Rozejrzał się on dookoła...Kto to mówi? Kto mnie woła?"
"To ja, nie lękaj się człecze."
Cichym głosem - pszczółka rzecze.
"Jak możliwe, że cię słyszę?" Cóż, ja mówię, a nie bzyczę.
Coś w sekrecie tobie powiem, pszczółki znają ludzi mowę."
Nie mal co dzień pszczółka mała, przyjaciela odwiedzała,
soczek czekał na deserek, cukru kilka też ziarenek.
Mieli wspólnych moc tematów -pszczelarz był hodowcą kwiatów. Rozmawiali godzinami: jak zajmować się kwiatami,
z jakich pyłków miód najlepszy, a jak można, ul ulepszyć.
O kapryśnej też pogodzie, i o pszczółkach i o miodzie.
Wnet rozrosła się pasieka - na przyjaciół sukces czekał,
Miód miał smak niespotykany, kwitły nowe róż odmiany...
Dwa pokolenia pszczół - pszczoły letnie i zimowe
W ciągu roku kalendarzowego w rodzinach pszczelich występują dwa pokolenia pszczół robotnic - pszczoły letnie i zimowe.
Pszczoły letnie pojawiają się w naszym klimacie w okresie od połowy kwietnia do połowy sierpnia. Życie kolejnych ich miotów przypada na ten sam rok kalendarzowy, na tak zwany sezon produkcyjny. Przyjmuje się, że średnia długość ich życia wynosi 30 do 40 dni.
Pszczoły zimowe wygryzają się z komórek począwszy od połowy sierpnia jednego roku i żyją do wiosny roku następnego. Wiele spośród nich dożywa nawet do 9 miesięcy.
Różnic między porównywanymi pokoleniami pszczół jest kilka. Pierwsza to długość
ich życia. Różne są także prace podejmowane przez nie na rzecz rodziny. Niektóre z nich, wykonywane przez pszczoły pokolenia zimowego, wcale nie są podejmowane przez pszczoły pokolenia letniego.
W tym miejscu konieczne jest przypomnienie podstawowej prawdy przyrodniczej,
o której być może pszczelarze nie zawsze pamiętają. Otóż, mówiąc ogólnie, biologicznym zadaniem stojącym przed rodziną pszczelą jest utrzymanie w przyrodzie gatunku pszczoły miodnej. W sezonie produkcyjnym realizacja tego zadania polega na zwiększeniu liczby rodzin w środowisku, a więc na wydaniu przez rodzinę roju/rojów oraz na nagromadzeniu takiej ilości zapasów, by nie zabrakło ich zarówno podczas okresów bez pożytkowych,
jak i podczas zimowania.
W okresie zimowania naczelnym zadaniem jest natomiast przetrwanie przez rodzinę
tego okresu pomimo niesprzyjających warunków panujących na zewnątrz gniazda.
Sytuacja w gnieździe pszczelim podczas sezonu produkcyjnego w zasadniczy sposób różni się od panującej tam podczas zimowania. W sezonie produkcyjnym pszczoły robotnice pracują bardzo intensywnie. W tym czasie do rodziny przybywa coraz więcej czerwia
i młodej pszczoły, budowane są plastry, trwa intensywny zbiór nektaru i pyłku. W rodzinie następuje wymiana pszczoły. Robotnice starsze niż 30 dniowe wymierają, a na ich miejsce przychodzą nowe (też krótkowieczne) z kolejnych miotów.
Dlatego siła rodzin nie tylko nie maleje, ale nawet zwiększa się. Obecnie wiadomo,
że karmienie młodszych larw należy do prac najbardziej wyczerpujących robotnice. Najbardziej ryzykowne dla ich życia są natomiast prace zbieracze. Pszczoły pokolenia zimowego wygryzają się z komórek wtedy, gdy w rodzinie ilość czerwia systematycznie maleje, a liczne są jeszcze pszczoły letnie zdolne do pełnienia różnych prac w gnieździe
oraz do wykonywania lotów zbieraczach. Pszczoły zimowe w pierwszym okresie swojego życia nie są obciążone pracą. Jednak pod koniec okresu zimowania właśnie na nie spada obowiązek karmienia larw, a także wykonywania wszystkich innych zajęć na rzecz rodziny, w tym także odbywanie lotów zbieraczach. Pszczoły zimowe podejmują je po długotrwałym okresie przebywania w kłębie już jako osobniki kilkumiesięczne. Jest to kolejna różnica między porównywanymi pokoleniami pszczół.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
TRUTÓWKI
Trutówki to problem dotyczący każdego pszczelarza. Zawsze z mniej lub bardziej oczywistych przyczyn mogą się pojawić w pszczelej rodzinie. W dużej pasiece to pozornie mały problem,
bo pszczelarz najczęściej rodzinę z trutówkami zlikwiduje. Jednak miodu ona już nie da,
a przy intensywnej gospodarce i dobrych pożytkach może to spowodować nawet kilkaset złotych straty. W małej pasiece amatorskiej to duża szkoda, a na zimę jeden ul pozostanie pusty.
Skąd się biorą trutówki? Otóż tak naprawdę one w ulu są. Przyjęty przed laty podział na trutówki anatomiczne i fizjologiczne jest raczej próbą prostego opisania sytuacji w rodzinie pszczelej, by można było ją potem w prosty sposób rozwiązać. Przypomnę, że według tych kryteriów trutówki fizjologiczne to pszczoły, u których nastąpił rozwój jajników i zaczęły składać jajeczka, oczywiście niezapłodnione. Przyczyną podjęcia przez pszczoły czerwienia jest długotrwały brak matki w rodzinie, a co za tym idzie brak młodego czerwia, nadmiar mleczka i oczywiście brak substancji matecznej. Trutówki anatomiczne to pszczoły, które w podobnych warunkach również mają powiększone jajniki,
jednak do składania jajeczek nie przystępują. One to jednak, a raczej ich zachowanie polegające
na bezczynności, prowadzą do wyrojenia się rodziny. Późniejsze obserwacje wykazały,
że podział ten nie jest tak sztywny, a trutówki fizjologicznie ujawniają się w ulu także w innych sytuacjach.
Uratowanie rodzin z czerwiącymi trutówkami jest trudne. Rodzina taka nie chce przyjąć matki.
Dość skuteczną metodą jest wysypanie pszczół parę metrów od ula i poddanie matki pszczołom powracającym. Trutówki rozczerwione i niezdolne do lotu pozostaną na trawie, powrócą zaś pszczoły „normalne”. Dobrze gdy matka jest tej samej linii hodowlanej co pszczoły i jest czerwiąca.
Warto też dać dwa plastry z wygryzającym się czerwiem i rodzinę podkarmić ciepłym syropem. Jeszcze lepszy sposób to dodanie matki wraz z silnym odkładem, który przesiedlamy w środek gniazda rodziny z trutówkami. Matkę lepiej zamknąć w klateczce „na ciasto”, bo może zostać uszkodzona
lub zginąć. Czy warto jednak narażać silny odkład z porządną matką dla ratowania jakichś trutówek? Dlatego najczęściej pszczelarz podejmuje decyzję o likwidacji takiej rodziny przez jej rozpędzenie,
po uprzednim przestawieniu ula w inne miejsce. Jednak trutówki fizjologiczne czerwią często
w rodzinach normalnych, nierzadko w obecności matki i to pełnowartościowej, czerwiącej. Pszczelarze radykalnie ograniczający czerwienie matek w izolatorach dwu lub trzyramkowych mają najlepszą okazję, aby to zaobserwować. Matka zamknięta w izolatorze chciałaby pokazać, co potrafi. Pszczoły też „marzą” o wychowie wielkiej ilości czerwia. Pszczelarz o tym wie, dlatego zamknął
ją za kratą, a pszczołom „kazał” znosić miód, a nie karmić czerw.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Pszczoły letnie, podobnie jak pszczoły zimowe, utrzymują stałą temperaturę w gnieździe, niezależną od temperatury otoczenia. Podczas sezonu produkcyjnego (ze względu na obecny w nim czerw) utrzymuje się ona na poziomie około 34OC. Jest więc znacznie wyższa od panującej w części centralnej kłębu zimowego, w której znajduje się matka, czyli 24OC. Podczas sezonu produkcyjnego różnica między temperaturą otoczenia a temperaturą gniazda jest znacznie mniejsza niż podczas okresu zimowania. W sezonie zdarza się wprawdzie, że podczas chłodnych dni pszczoły skupiają
się na plastrach w okolicy czerwia, jednak czynią to sporadycznie. Podobnie sporadycznie emitują ciepło dla podniesienia temperatury gniazda. Znacznie częściej natomiast wentylują gniazdo w celu obniżenia temperatury w nim panującej. Pszczoły pokolenia zimowego nie stosują zabiegów prowadzących do ochłodzenia gniazda. Przeciwnie przez cały okres zimowania podstawowym
ich zadaniem jest niedopuszczenie do obniżenia się temperatury zarówno w centrum, gdzie panuje temperatura 24OC, jak i na skraju kłębu, gdzie wynosi 16OC. Osiągają to zarówno poprzez emisję ciepła, jak i poprzez zmiany w stopniu zacieśnienia kłębu.Różnice między pszczołami letnimi
a zimowymi dotyczą też przebiegu zmian zachodzących w ich organizmie w miarę upływu czasu
od wygryzienia się z komórki. W tym miejscu konieczne jest przypomnienie następującego faktu.
W rozwoju każdej postaci pszczół wyróżniamy dwa okresy: stadium rozwoju larwalnego (zmiany zachodzące w komórce jajowej oraz podczas rozwoju larwalnego) oraz stadium owada dorosłego. Zmiany zachodzące w okresie rozwoju larwalnego mają charakter dynamiczny i prowadzą
do wykształcenia wszystkich organów posiadanych przez dorosłego osobnika. W organizmie dorosłej pszczoły zarówno z pokolenia letniego, jak i zimowego, w miarę upływu czasu od ich wygryzienia
się z komórki, poszczególne organy także podlegają zmianom. Przebiegają one jednak stopniowo
i prowadzą do osiągnięcia przez dany organ pełnej mocy produkcyjnej, a w konsekwencji do uzyskania przez pszczołę określonego stanu fizjologicznego pozwalającego na wykonywanie określonej pracy.
I tak na przykład gruczoły gardzielowe u jednodniowej pszczoły robotnicy zarówno z pokolenia letniego, jak i zimowego są już wykształcone. Jednak u pszczół letnich wydzielanie mleczka rozpoczyna się nie wcześniej niż w 4 dniu życia, a po pewnym czasie (około 9 dnia) pszczoły zaprzestają tej produkcji. Wtedy rozpoczyna się w nich wydzielanie enzymów amylazy i sacharozy. Posiadanie tych enzymów umożliwia im prace przy odbieraniu nektaru i przerabianiu go na miód. Wreszcie u pszczół około 20 dniowych gruczoły gardzielowe zaczynają ulegać degeneracji.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Zmiany zachodzące w organizmie pszczół pokolenia zimowego mają podobny przebieg,
lecz są znacznie spowolnione. Na skutek tego przykładowo 20 dniowa pszczoła z pokolenia letniego jest fizjologicznie starsza od 20 dniowej pszczoły zimowej. Gruczoły gardzielowe u pszczoły zimowej nie uległy jeszcze degeneracji, podobnie jak jej gruczoły woskowe. Pszczoły zimowe cechuje lepsza kondycja, a ich ciało tłuszczowe jest silniej rozwinięte niż u robotnic z pokolenia letniego.
Stan fizjologiczny, nagromadzenie zapasów w ciele tłuszczowym oraz dobra kondycja pszczół zimowych na początku okresu zimowania dają im szansę na przetrwanie okresu zimowania,
a po tym długim czasie na podjęcie wszystkich prac w gnieździe. Prac, które pszczoły sezonu produkcyjnego wykonują już od pierwszych dni swojego życia.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Podczas zimowania pszczoły nie odbywają lotów Pozostają w ulu, skupione tworząc kłąb.
W tym czasie korzystają z nagromadzonych wcześniej zapasów. W rodzinach zimujących obecne są pszczoły robotnice i matka, brak natomiast w nich trutni .
Na początku zimowania nie ma też czerwia lub jest go bardzo niewiele,
ale pod koniec tego okresu pewne jego ilości są już w gnieździe.
Czerw
TO typ larwy apodialnej (beznogiej) błonkówek i muchówek, bez wyraźnej puszki głowowej. W pszczelarstwie nazwa wszystkich stadiów rozwojowych pszczoły miodnej przed wygryzieniem z komórki.
Czerw na wygryzieniu. Jest to komórka która ma przykrywkę brązową. To znak dla pszczelarza że w nie długim czasie wylęgną się następne pokolenia pszczół.
CZERW I MATKA
NARODZINY PSZCZOŁY
NARODZINY PSZCZOŁY
Matecznik
Wykorzystanie mateczników jest bardzo wygodną metodą poddawania nowych matek do odkładów lub rodzinek weselnych. Najlepsze przyjęcia sięgające 100% uzyskuje się, poddając 15-dniowy matecznik,
tuż przed wygryzieniem się młodej matki.
Mateczniki można podawać w ochraniaczach, co zapobiega ich zgryzaniu, ale przede wszystkim ułatwia umocowanie go w górnej części plastra. Po poddaniu matecznika rodzinkę powinniśmy pozostawić na 3-4 dni w spokoju i dopiero po tym okresie przeprowadzić kontrolę przyjęć.
Jak prawidłowo nasiedlić ulik weselny?
Uliki weselne są miniaturką ula produkcyjnego. Ich podstawowa rola ogranicza się do pozyskiwania matek naturalnie lub sztucznie unasienionych. Ze względu na niewielką pojemność gniazda, ograniczoną ilość ramek i pszczół są one wrażliwe na zmienne działanie temperatury zewnętrznej.
W historii pszczelarstwa znane są uliki weselne jedno ramkowe, snozowe i tzw. mini plusy. Prof. Woyke pisze, iż minimalna ilość pszczół potrzebna do stworzenia namiastki warunków ulowych wynosi ok. 500 osobników. Jedna ramka ulika Mini plusa zajmuje powierzchnię ok. 2.6 dm2, czyli ponad 2000 komórek.
W prawidłowo nasiedlonym uliku znajduje się cztery ramki
wraz z obsiadającymi je pszczołami. Ramki w uliku weselnym ustawione
są w zabudowie ciepłej, co sprzyja utrzymaniu stałej temperatury.
Ułożenie ramek: pierwsza od strony wylotu -zapas, druga czerw otwarty, trzecia czerw kryty i ramka z węzą. Tak utworzona rodzinka żyje
,,swoim życiem” przez cały sezon, a kolejne matki po lotach weselnych znajdują odpowiednią ilość miejsca aby podjąć czerwienie.
Jerzy Roman Woyke – polski naukowiec, profesor nauk rolniczych, specjalista w zakresie pszczelnictwa. Wikipedia Data urodzenia: 9 września 1926 Książki: Poradnik pisania przyrodniczych prac magisterskich i doktorskich oraz wygłaszania referatów naukowych
Sprawdzanie przyjęcia matki
Po 4-5 dniach od poddania matecznika do ulika weselnego sprawdzamy,
czy matka została przyjęta w nowej rodzinie. Pszczoły potrzebują tych kilku dni, aby ,,zintegrować” się z nową matką. Czas osierocenia, czyli okres
od utraty starej matki do chwili pojawienia się nowej, jest sytuacją dezorganizującą pracę rodziny pszczelej. Pszczoły są wówczas bardzo pobudzone i rozbiegane (tzw. mrowienie się), a nawet bardziej skłonne
do zachowań obronnych. Pojawienie się młodej matki wymaga zaznajomienia się z jej zapachem i ogólnej akceptacji. Młoda pszczoła, tzw. ulowa, bardzo szybko akceptuje nowe matki, natomiast robotnice starsze (poza ulowe) mogą przejawiać wobec niej agresję. Częstym powodem strat matek po ich przyjęciu jest zbyt szybka kontrola i okłębianie matki.
Poddawanie matecznika do ulika weselnego
Tuż po nasiedleniu ulika weselnego poddaje się matecznik, z którego w ciągu kilkudziesięciu minut wygryza się młoda matka. Pojawienie się matecznika w nowej rodzince sprzyja integracji osieroconych pszczół. Przyjęcia matek wygryzających się z dojrzałych mateczników sięgają 100%. Młoda królowa wygryza się w obecności pszczół i jest natychmiast przez nie pielęgnowana
i obficie karmiona. Wpływa to na jej dalszy rozwój, dojrzewanie
i unasiennianie.
Nasiedlanie ulików weselnych
Podstawowym zadaniem ulików weselnych jest uzyskanie matek pszczelich ze sprawdzonym czerwieniem, które można poddać w późniejszym czasie
do rodzin produkcyjnych. W skład nowo utworzonej rodzinki wchodzą cztery plastry wraz z obsiadającymi je pszczołami. Plastry ułożone
są w zabudowie ciepłej. Pierwszy plaster – od strony wylotu to zapas,
drugi – ramka z czerwiem otwartym, trzeci – czerw kryty, i czwarty to ramka z węzą. Wielkość rodzinki ogranicza zatworomata, której funkcję pełni podkarmiaczka gniazdowa.
Wiosenny rozwój rodzin mini plus
Rodzinki weselne zimowane są w ulikach typu mini plus. Wraz z pierwszym oblotem wiosennym rozpoczyna się ich intensywny rozwój. Ulik ten wykorzystywany jest do wychowu matek pszczelich ze sprawdzonym czerwieniem. Mini plusy z powodzeniem zastąpiły uliki snozowe. Pomysłodawcą i twórcą nowego typu ulika rozpowszechnionego na całym świecie jest Jos Guth – pszczelarz z Luksemburga.
ZDROWA PASIEKA
Pasożyt roztocza pszczół Varroa destructor
Varroa destructor jest groźnym szkodnikiem pszczół. Pasożytuje zarówno na pszczołach dorosłych, jak i na czerwiu. Jego samica jest brązowa, spłaszczona, poprzecznie owalna,
o długości 1,2 i szerokości 1,7 mm. Posiada narządy gębowe typu kłująco-ssącego. Szczękoczułki służą jej do przebijania oskórka pszczół i pobierania hemolimfy.
Otwór płciowy samicy znajduje się między biodrami nóg III i IV pary. Na brzusznej stronie położone są wydłużone przetchlinki, służące do oddychania, gdy zanurzy się ona w mleczku pszczelim.
Samiec jest białawo-żółtawy, prawie okrągły i znacznie mniejszy od samicy. Długość jego ciała
(0,76 mm) jest większa niż szerokość (0,71 mm). Końce szczękoczułków są przekształcone w organ kopulacyjny.
Samica Varroa destructor usadawia się między segmentami odwłoka pszczół dorosłych i odżywia
się ich hemolimfą. Na krótko przed zasklepieniem czerwia samice wchodzą do komórek plastra,
przy czym preferują czerw trutowy. Stosunek porażenia czerwia trutowego do pszczelego wynosi około 7 : 1. Samica wchodzi pod larwę i zanurza się w papce. Brzuszną stroną, gdzie znajdują
się przetchlinki, zwraca się w kierunku otworu komórki. W ten sposób może oddychać.
Po zasklepieniu komórki i wyjedzeniu mleczka przez larwę pszczelą wychodzi i pasożytuje na czerwiu.
Samica składa pierwsze jajo po 60 godzinach, tj. po 2,5 dnia od wejścia do komórki, następne co 30 godzin. W sumie składa 5-6 jaj w komórce z czerwiem pszczelim i 6-8 w komórce z czerwiem trutowym. Ostatnie jajo zostaje złożone 2 dni przed wyjściem dorosłej pszczoły z komórki.
Pierwsze jajo jest zapłodnione i rozwija
się z niego samica. Drugie nie jest zapłodnione i rozwija się z niego samiec.
Wszystkie następne są zapłodnione i rozwijają się z nich samice.
Jajo roztocza jest białe, owalne, o wymiarach 0,5 x 0,4 mm. Wewnątrz rozwija się larwa z 3 nogami. Rozwój jaja z larwą trwa średnio 34 godziny. Potem opuszcza ona jajo, przeobrażając
się w protonimfę. Różni się ona tym od larwy, iż posiada już 4 pary odnóży. Jest biała,
długość jej wynosi 0,90 mm, szerokość 1,15 mm. Protonimfa jest mało ruchliwa. W końcu tego stadium następuje okres znieruchomienia. Charakteryzuje się ono wyciągnięciem nóg w kierunku
ku przodowi i nieco na boki. Długość okresu ruchomego samicy protonimfy wynosi średnio 52 godziny, nieruchomego 16 godzin.
Następnie zachodzi rozerwanie oskórka i wyłania się deutonimfa. Jest ona większa i przybiera kształt poprzecznie owalny, podobny do kształtu samicy dorosłej. Długość deutonimfy wynosi 1,12 mm, szerokość 1,64 mm. Deutonimfa jest o wiele bardziej ruchliwa niż protonimfa. Po okresie aktywnym następuje okres znieruchomienia, w czasie którego nogi zostają wyciągnięte prawie do przodu.
Okres ruchomy samicy deutonimfy trwa 31 godzin, nieruchomy aż 48 godzin.
Po kolejnym wylinieniu ukazuje się postać doskonała roztocza. Początkowo jest ona ciemnożółta, potem ciemnieje do brązowej. Dorosły samiec niewiele zmienia swój kształt i barwę, od szarobiałej
do jasnożółtej. Całkowity rozwój samicy trwa 7-8 dni, samca 5-6 dni. Tak więc, mimo że samiec rozwija się z drugiego jaja, złożonego później, kończy on swój rozwój wcześniej niż samica.
Samica kończy swój rozwój na 2-3 dni przed wyjściem pszczoły robotnicy z komórki. W tym czasie zostaje unasieniona przez samca. Odbywa się to w ten sposób, że samiec przechodzi na brzuszną stronę samicy, a następnie przenosi do jej otworu płciowego za pomocą szczękoczułek nasienie.
Druga samica, pochodząca z jaja złożonego jako trzecie po zasklepieniu komórki, kończy rozwój zaledwie kilka godzin przed wyjściem robotnicy z komórki, a inne nie zdążą do tego momentu dokończyć swego rozwoju. Jednak nawet te, które zdążyły ukończyć swój rozwój, nie są już unasiennione. Samiec po otwarciu komórki ginie, podobnie jak samice, które nie dokończyły rozwoju. Czerw trutowy pozostaje zasklepiony 2 dni dłużej (14) niż roboczy (12). Dlatego na czerwiu trutowym także i druga samica zdąży dojrzeć i zostaje unasienniona. W rezultacie matka samica produkuje
w komórce roboczej 1,5 - 2 młodych samic, a w trutowej 3.
Samice Varroa destructor po opuszczeniu komórki przebywają na pszczołach dorosłych lub trutniach przez okres około 2 tygodni. Żywią się ich hemolimfą, po czym wchodzą znowu do komórek
z czerwiem. Samice żyją w lecie 2-3 miesiące, a w zimie 4-6 miesięcy. Roztocza ginące śmiercią naturalną opadają na dno ula.
Przez pierwsze 1-2 lata od wtargnięcia roztoczy do rodziny pszczelej nie zauważa się ich i nie powodują one większych szkód w rodzinie. Dopiero później następuje gwałtowny wzrost ich liczby.
Jeśli pszczelarz nie zastosuje zabiegów ochronnych, szkodliwy wpływ Varroa destructor uwidacznia się przy rozmnożeniu 4 000 ÷ 6 000 sztuk na rodzinę, a po około 3-4 latach, gdy liczba roztoczy przekroczy 10 000, rodzina ginie. Następuje to wtedy, gdy 20-30% dorosłych pszczół jest porażonych roztoczem
...................................................................................
...............................................................
UWAGA ZGNILEC AMERYKAŃSKI !!!
Zgnilec powoduje wymieranie czerwiu w plastrach. Choroba nie jest groźna dla ludzi, ale powoduje ogromne szkody gospodarcze. Choć bakteria Paenibacillus larvae, atakuje wyłącznie larwy pszczół, to najbardziej skutecznym sposobem uratowania pasieki jest spalenie ula wraz z ca-łą pszczelą rodziną i zaoranie oraz odkażenie ziemi po pasieczysku. Choroba jest niezwykle zaraźliwa i błyskawicznie się rozprzestrzenia na sąsiadujące z zakażoną pasieką ule.
czytaj dalej.....
ZARAZA: Zgnilec amerykański pszczół zaatakował pod Miliczem ...
Pszczoły w Pszczynie zagrożone. Panuje tam... zgnilec amerykański ...
Uwaga pszczelarze! "Zgnilec amerykański" atakuje pasieki
...................................................................................
...............................................................
UŻĄDLENIA
Co zrobić, gdy użądli cię pszczoła?
Pszczoły atakują najwyżej położony ciemny punkt,
czyli u człowieka włosy. Jeżeli pszczoła zaplącze się w nie, naturalną reakcją jest próba wytrząśnięcia owada. Machanie rękami jest jednak nieskuteczne, pszczoła w takiej sytuacji nie boi się i odrzucona wraca.
Według naukowca najskuteczniej jest wówczas wziąć owada w dwa palce, zgnieść odciągając od skóry głowy i wyrzucić.
Jeżeli pszczoła użądli nas w palec, palec może spuchnąć,
nic nam się nie stanie. Jeżeli użądli nas w czubek głowy,
pod spodem jest kość – opuchlizna spowoduje potworny ból głowy. Nie powinniśmy jednak bać się – osoby dorosłe, nieuczulone, spokojnie potrafią przeżyć pięćset użądleń. Uczuleni muszą wiedzieć,
jak się zachowywać i jakie środki ostrożności ze sobą nosić,
choćby adrenalinę.
Nie wyciągaj żądła
W przypadku użądlenia pszczoła praktycznie zawsze zostawia w skórze człowieka żądło, a razem z nim - zbiornik z jadem. Podczas użądlenia do rany wydostaje się z niego od jednej piątej do jednej trzeciej zebranego tam jadu. Gdy jednak chwyci się za żądło palcami, wyciska się do rany niemal całą zawartość zbiornika. - Jeżeli chwycimy żądło palcami, zrobimy sobie zastrzyk i dopiero wtedy nas porządnie zaboli. Dlatego żądło ze skóry zdrapujemy, zeskrobujemy paznokciem czy jakimś przedmiotem.
Potem możemy przyłożyć korzeń pietruszki lub przeciętą cebulę,
wypić calcium i nic nam się specjalnego nie stanie.
Użądlenia mogą mieć dobry wpływ na człowieka - istnieje nawet dział medycyny - apitoksynoterapia - który zajmuje się leczeniem użądleniami np. zmian w kręgosłupie, choroby reumatoidalnej czy gośćca stawowego. Aby jednak unikać potencjalnie niebezpiecznych użądleń w obrębie jamy ustnej, dobrze jest, pijąc słodkie napoje lub dając je dzieciom, korzystać z zamykanych butelek lub pojemników. Z tego samego względu należy obserwować spody jedzonych ciastek czy słodkiego pieczywa.
Warto pamiętać, że pszczoły czy osy podobnie jak słodycz przyciąga fermentacja, a zatem np. piwo.
Przypadkowe połknięcie utopionej,
nieżyjącej osy czy pszczoły nie jest jednak groźne!!!
Jeżeli człowiek znajduje się w pobliżu ula i np.
– co się czasem dzieciom zdarza – bierze patyk i sprawdza, co się w środku dzieje, pszczoły potrafią zaatakować i potrafią to zrobić w sporej liczbie. Niestety pierwsze użądlenie powoduje, że rozsiewany jest zapach jadu. To pobudza inne pszczoły do żądlenia!!!
DOBRY BO SPRAWDZONY!!!!!
...................................................................................................
.........................................................................
... ARTYKUŁY
- wkipedia... zobacz ciekawostki ...możliwe to...prawda czy fałsz
ATAK PSZCZÓŁ
Okalina. Zmarł 53-latek zaatakowany przez pszczoły - echodnia.eu
Zachodniopomorskie. Rój pszczół zaatakował ludzi w sklepie - gp24.pl
Zaatakowało ją ponad 80 tys. pszczół. Kobieta jest w stanie ...
Rój pszczół zaatakował w centrum Katowic. Obsiadły samochód ...
Pszczoły - Wiadomości
...................................................................................
...............................................................
KURACJA MIODEM - DAWKI
Spożywanie miodu jest zalecane według następujących dawek:
-niemowlęta 7 gram dziennie
-dzieci do 16 lat 10-50 gram dziennie
-dorośli 50-100 gram dziennie
Łyżka miodu to około 20 gram.
Łyżeczka miodu to około 10 gram.
KALORYCZNOŚĆ MIODU
Miód jest produktem wysokokalorycznym. 100 gram miodu dostarcza 315 kcal.
Dla porównania 100 gram cukru dostarcza 400 kcal. A więc zastępujmy cukier miodem.
PRZECHOWYWANIE MIODU
Optymalne warunki przechowywania miodu to: temperatura 10-14 stopni C,
brak światła, szczelne opakowania. Wyższa temperatura przechowywania przyspiesza rozpad enzymów zawartych w miodzie. Światło działa rozkładowo
na inwertazę. Miód nie zamknięty jako bardzo hydroskopijny, wchłania wodę
i zapachy z powietrza. Może to być przyczyną fermentacji miodu.
Rabunki i pszczoły rabujące
W terminologii pszczelarskiej pojęcie "rabunek w pasiece" oznacza sytuację, w której pszczoły lotne wchodzą do obcych uli. Czynią tak nie na skutek błądzenia, lecz z zamiarem zabrania z nich nagromadzonych tam zapasów i przeniesienia ich do swego gniazda.
W POCZĄTKOWYM stadium rabunku pszczoły rabujące nie są liczne. Także ich zainteresowanie dotyczy zazwyczaj niewielkiej liczby rodzin. Na dalszym etapie przebieg rabunku w pasiece
może być różny. Może nastąpić gwałtowne zwiększenie zarówno liczby pszczół rabujących, jak i rodzin rabowanych, może też przez długi czas utrzymywać się stan opisany jako początkowy.
W pierwszym przypadku w miarę upływu czasu liczba pszczół rabujących i rodzin rabowanych stale się zwiększa. Równocześnie w rodzinach rabowanych pojawia się reakcja obronna. Strażniczki bronią dostępu do własnego gniazda obcym pszczołom. Pszczoły rabujące, które w pierwszej fazie rabunku nie są agresywne, a jedynie usiłują przedostać się wszelkimi sposobami do obcych gniazd,
też zaczynają walczyć. Do walk między robotnicami dochodzi zarówno przy wylotkach,
jak i na mostkach, na trawie przed ulami, na daszkach i przy sprzęcie pasiecznym. Liczba atakujących pszczół jest na tyle duża, że są one groźne także dla ludzi pracujących w pasiece. W tej fazie zagrożone rabunkiem stają się wszystkie rodziny obecne na pasieczysku, a przerwanie tego nastroju wymaga zdecydowanej interwencji pszczelarza.
W drugim przypadku, kiedy wystąpił tak zwany "cichy rabunek", w miarę upływu czasu nie zwiększa się w sposób zauważalny liczba pszczół rabujących. Podczas takiego rabunku pojedyncze pszczoły zabierają zapasy jednej, słabej i źle broniącej się rodzinie, przy czym mogą to być podobnie
jak w przypadku rabunku opisanego wcześniej, robotnice pochodzące z różnych rodzin. Niekiedy wśród "rabusiów" dominują pszczoły z jednej rodziny. Niezależnie jednak od pochodzenia pszczół inicjujących rabunek i następnie kontynuujących go, nie atakują one innych rodzin, a te zachowują
się spokojnie. Zdarza się więc, że ten typ rabunku może zostać niezauważony przez pszczelarza nawet wtedy, gdy przebywa on w pasiece.
Niezależnie od tego, jaki przebieg ma rabunek, zawsze stanowi on znaczne zagrożenie dla pasieki.
Po pierwsze wchodzące do gniazd obce pszczoły robotnice mogą wprowadzić do nich różne organizmy chorobotwórcze. Równocześnie, jeśli rodzina rabowana jest chora, może to przyczynić
się do rozprzestrzenienia występującej w niej choroby. Ponadto rabunek powoduje zubożenie zapasów w rodzinie rabowanej. Obecność obcych pszczół w gnieździe stanowi też zagrożenie dla matki pszczelej. Wreszcie walki toczone między pszczołami powodują stratę znacznej liczby robotnic
oraz zagrożenie dla ludzi i zwierząt przebywających na terenie i w pobliżu pasieki.
Jak wykazały badania, robotnice inicjujące rabunek ze względu na swój stan fizjologiczny należą
do grupy funkcyjnej określanej jako "pszczoły zbieraczki", jednak ich kondycja jest znacznie gorsza
od kondycji pszczół zbieraczek Można więc przypuszczać, choć brak na to bezpośrednich dowodów,
że rabunki zaczynają pszczoły, dla których szansą na przeżycie jest pokarm znajdujący
się w niewielkiej odległości od własnego gniazda, nie są natomiast w stanie, w przypadku wystąpienia przerw pożytkowych, do podjęcia dalszych lotów zbieraczych.
Nasilający się nastrój rabunku pojawia się w pasiece zawsze w okresie przerw pożytkowych.
W danym roku, w różnych okolicach, rabunki występują więc w różnych terminach. Jednak zawsze sprzyjają im, obok braku pożytków, wszelkiego rodzaju prace w pasiece (przeglądy, podkarmiania, odbieranie i wirowanie miodu, itp.), które powodują rozprzestrzenianie się zapachów z gniazda pszczelego oraz pokarmów węglowodanowych.
Przyczyny wystąpienia tak zwanych "cichych rabunków" są mniej klarowne. W tym przypadku,
jak się wydaje, szczególnie istotne są dwa czynniki. Po pierwsze obecność w pasiece zbieraczek
o szczególnie złej kondycji oraz rodziny szczególnie bezbronnej (niezdolnej do obrony zarówno
ze względu na niski poziom mobilizacji do niej, jak i małą liczebność). Wtedy, jeśli w okolicy występują słabe pożytki nektarowe, pszczoły zbieraczki nie dołączają się do pszczół inicjujących rabunek
i dlatego ich liczba nie zwiększa się. Brak oporu ze strony strażniczek oraz innych pszczół obecnych
w rodzinie rabowanej powoduje, że rabunek ma bardziej spokojny przebieg.
Bez interwencji pszczelarza "cichy rabunek" kończy się wtedy, gdy rabowana rodzina zostaje całkowicie pozbawiona zapasów i pszczoły rabujące nie znajdują w niej źródła pokarmu.
Można go natomiast przerwać, przenosząc rabowaną rodzinę w inne miejsce, równocześnie zasilając ją pszczołą i znacznie zwężając wylotek. Narastający nastrój rabunku przerywa w pasiece równoczesne usunięcie z niej wszystkich źródeł zapachu pochodzących z gniazd pszczelich, co w praktyce oznacza całkowite przerwanie prac pasiecznych, i usunięcie z pasieki sprzętu i plastrów, a także zmycie rozlanego miodu czy syropu. W celu przerwania walk toczących się między pszczołami ściany uli
i daszków polewa się wodą. Wymienione działania przynoszą jednak efekt dopiero po pewnym czasie. Naturalnym sprzymierzeńcem w walce z nastrojem rabunku są czynniki przerywające loty pszczół, takie jak ulewny deszcz czy zapadający zmrok. Do przerwania go stosowane są także różnego rodzaju repelenty, zniechęcające pszczoły do interesowania się gniazdami obcych rodzin pszczelich.
MIÓD CENNIEJSZY NIŻ CUKIER
Ponad 99,8% cukru to sacharoza, cukier buraczany, który musi być przez organizm rozłożony
na glukozę i fruktozę, następnie wchłonięty do krwi. W miodzie 80% składu to glukoza i fruktoza wchłaniane do krwi bez procesu trawienia. W miodzie stwierdzono zawartość 21 pierwiastków,
takich jak wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan i inne. Miód zawiera związki czynne biologicznie, enzymy, inhibiny, kwasy organiczne. Ma działanie lecznicze profilaktyczne, bakteriostatyczne, odtruwające.
Pszczelarstwo
Stanowi jedną z ważnych gałęzi rolnictwa, sprzyja bowiem zwiększaniu plonów z roślin uprawnych (zapylanie), dostarczając przy tym cennego miodu i wosku pszczelego.Jedną z form postępowej gospodarki pasiecznej jest stosowanie wędrówek. Forma ta staje się coraz bardziej popularna,
z każdym więc rokiem większa liczba pszczelarzy wędruje z pszczołami na odległe pożytki.
Fakt ten pozwala na stałe podnoszenie produkcji pasiecznej i właściwe wykorzystanie pszczół
w zapylaniu roślin. Ale jednocześnie gospodarka wędrowna może przyczynić się do rozprzestrzenienia wśród zdrowych pszczół chorób zaraźliwych, jeśli jest realizowana w tych pasiekach,
w których rodziny nie są wolne od zarazy.
.................................................................................................................................
Stanowi jedną z ważnych gałęzi rolnictwa, sprzyja bowiem zwiększaniu plonów z roślin uprawnych (zapylanie), dostarczając przy tym cennego miodu i wosku pszczelego.Jedną z form postępowej gospodarki pasiecznej jest stosowanie wędrówek. Forma ta staje się coraz bardziej popularna,
........................................................................................
MOJA OFERTA
to przede wszystkim :
| MIÓD RZEPAKOWY
Miód RZEPAKOWY w postaci płynnej ma słomkową barwę. Po skrystalizowaniu się natomiast nabiera barwy jasnożółtego, kremowego koloru, a nawet wręcz białego. Jest miodem wiosennym, jednym z pierwszych, które pszczoły przynoszą po zimie do pasieki to czas kwitnienia rzepaku stąd też nazwa miodu, a czas jego kwitnienia to kwiecień-maj.
 MIÓD LIPOWY Miód LIPOWY w stanie płynnym zabarwienie ma jasno-bursztynowe gdy się krystalizuje w sposób naturalny po ok. 3-4 tygodniach przybiera jasnokremowy kolor.  Od pewnego czasu pozyskuję i mam w swojej sprzedaży również: Miód Gryczany i Spadziowy.
Staram się wywizić moje pszczoły w obszary leśne i pola kwitnące gryką. ............................................................... MIÓD GRYCZANY
Miód GRYCZANY w zależności od danych zbiorów ma kolor bardzo szczególny. Zazwyczaj jest bardzo ciemny, a jego barwa mieni się różnymi odcieniami czerwonego i brunatnego. W stanie płynnym miód jest prawie czarny,skrystalizowany zaś miód jaśnieje, a jego odcień jest złocistobrązowa lub brązowa.   .....................................................................................
..............................................................
|
MIÓD AKACJOWY Miód WIELOKWIATOWY
pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z różnych roślin (pomieszany- w zależności od pory roku), a więc wyróżniamy: miód wielokwiatowy wiosenny, Jest to miód o zabarwieniu jasnożółtym, jasnokremowym lub jasnoszarym. W jego skład wchodzą głównie cukry proste. Miód wielokwiatowy letni (zawierać może nektar lipy z facelią czy gorczycą i innymi letnimi kwiatami) i jesienno-zimowy (w jego skład wchodzi zwykle gryka, słonecznik, nawłoć jak i inne polne jesienne kwiaty). Ma on kolor bursztynowy, herbaciany lub jasnobrązowy.    MIÓD SPADZIOWY Miód SPADZIOWY MÓJ ZE SPADZI IGLASTEJ- jest cenionym produktem.
Jest bardzo zdrowy. Zazwyczaj posiada gęstą masę, jest ciężki i specyficzny w smaku. Jest zazwyczaj droższy od miodu nektarowego. Miód spadziowy liściasty ma kolor ciemnożółty,zaś miód spadziowy iglasty jest bardzo ciemny-(prawie czarny) o odcieniu zielonkawym. Powstaje z wydzielin owadów bytujących na drzewach.  |
A TAKŻE :
świece pszczele różnego kształtu
ŚWIECE WOSKOWE I WOSK PSZCZELIŚWIECE WYKONANE Z NATURALNEGO WOSKU PSZCZELEGO
Wartość płomienia świec woskowych jest nie do przecenienia. Zaromatyzowane pomieszczenie powstające w wyniku spalania naturalnych świec woskowych nasycone jest lekkimi jonami, tak bardzo potrzebnymi w dobie komputerów, kurzu, dymu oraz spalin. Powstały w ten sposób mikroklimat wywołuje w osobach w nim przebywających przypływ optymizmu, dając siłę do przezwyciężenia trudności dnia codziennego, zmieniając problemy na sprawy do załatwienia, a załamanie
- na przypływ energii i zdrowia. Świece woskowe powinno palić się od piętnastu do sześćdziesięciu minut dziennie. Świece wykonywane są metodą ręczną, z czystego, naturalnego wosku pszczelego
oraz knota zrobionego z bawełny, który zaleca się gasić mokrymi palcami.
Świece mają szczególny wygląd, a kolor i zapach odróżni je od tradycyjnych świec parafinowych,
- palą się jasnym, pełnym płomieniem, a dym emanuje delikatnym aromatem miodu,
- wykonane są z czystego wosku pszczelego,
- zastosowany, bawełniany knot eliminuje kopcenie i nadmierne wypalanie się świec,
- oczyszczając powietrze powodują szybszy powrót do zdrowia osób cierpiących na choroby układu krążenia,
nerwowego i oddechowego,
- likwidują zapach dymu z papierosów i inne intensywne zapachy.
- Wydzielany ze świecy eliksir oczyszcza i ujemnie jonizuje powietrze, co jest szczególnie
ważne w pomieszczeniach gdzie przebywają osoby chore
- Palenie świec woskowych powoduje przypływ dobrej energii uspokajając nerwy, wyciszając emocje, oddalając chaos myśli, usuwając negatywne emocje i poprawiając nastrój
W ofercie posiadam świece woskowo- miodowe różnych wzorów i kształtów.
Cena świecy uzależniona jest od jej wielkości.
GORĄCO POLECAM!
Pyłek pszczeli - kwiatowy
Pyłek kwiatowy jest produktem pszczelim zbieranym przez robotnice pszczoły miodnej z kwiatów roślin, głównie owadopylnych. Wyróżnia się dużą zawartością witamin z grupy B, cukrów prostych i złożonych oraz aminokwasów, w tym argininy. Arginina odgrywa znaczącą rolę w profilaktyce i leczeniu choroby wieńcowej dzięki wytwarzaniu NO-(tlenku azotu) działającego rozszerzająco na światło naczyń wieńcowych serca, podobnie jak nitrogliceryna. Wykazuje również działanie antyagregacyjne (przeciwkrzepliwe). Zawiera również inne substancje odżywcze
i aktywne biologicznie, enzymy, hormony, nienasycone kwasy tłuszczowe. Ze względu na skład zwany „bombą witaminową”, znajduje szczególne zastosowanie w rekonwalescencji, braku apetytu, awitaminozie, schorzeniach układu pokarmowego i wątroby. Od lat pyłek kwiatowy z powodzeniem stosowany jest przy przeroście gruczołu krokowego. Kuracja pyłkowa poprawia samopoczucie, podnosi kondycję i wzmaga odporność organizmu.
Pyłek pochodzący z różnych roślin oraz okresu zbioru wykazuje różnorodne działanie. Najbogatszy w składniki mineralne jest pyłek pochodzący z możliwie jak największej ilości gatunków roślin.
W handlu pyłek występuje w postaci wysuszonych obnóży, tabletek, granulatu
oraz w postaci mieszaniny z miodem. Dzieciom podajemy pyłek mielony z dodatkiem soku z czarnej porzeczki.
PYŁEK KWIATOWY-OBNÓŻA
Pyłek kwiatowy w formie obnóży lub granulatu (2-3 łyżeczki) należy zalać 1/3 szklanki przegotowanej, ostudzonej wody lub mleka
i odstawić na kilka godzin. Osłodzić miodem tuż przed spożyciem. Ze względu na fakt iż płyny ciepłe są lepiej przyswajalne, wskazane jest dolanie przed spożyciem nieco ciepłej wody (poniżej 40 stopni Celsjusza). Pyłek w tej postaci zaleca się przyjmować dwa razy dziennie, rano na czczo i wieczorem przed snem. Kuracja jednorazowa powinna trwać od jednego do dwu miesięcy. Najlepiej wiosną i jesienią.
PROPOLIS - KIT PSZCZELI
PROPOLIS albo kit pszczeli
W sprzedaży posiadam propolis albo kit pszczeli.
Propolis to rozrobiony kit pszczeli
w formie płynnej (w butelce)
zaś kit pszczeli jest to zbrylona masa ===
=== cena uzależniona jest od jego rodzaju.
PROPOLIS - KIT PSZCZELI
Propolis zwany kitem pszczelim jest balsamiczno-żywiczną substancją bieraną przez robotnice pszczoły miodnej z wydzielin pączków topoli, brzozy oraz innych drzew liściastych i iglastych. Barwa jest zróżnicowana w zależności od surowca
z którego propolis powstaje, od żółto-zielonej do ciemnobrązowej, prawie czarnej.
W jego skład wchodzi cały szereg substancji biologicznie czynnych, wykazujących bardzo silne działanie bakteriobójcze, bakteriostatyczne i przeciwbólowe.
Wykazuje dużą aktywność w stosunku do niektórych grzybów i pierwotniaków. Przyśpiesza metabolizm komórkowy i działa ogólnie odtruwająco. Regeneruje tkankę kostną, chrzęstną, nabłonek skóry, zapobiega powstawaniu blizn. Ma szczególne zastosowanie w leczeniu odleżyn, oparzeń, owrzodzeń i trudno gojących się ran
oraz wrzodów żołądka i przy przewlekłych schorzeniach przewodu pokarmowego.
Z powodzeniem stosowany jest przy chronicznych nieżytach gardła, anginach,
a w postaci czopków w ginekologii i leczeniu hemoroidów.
Stosowany wraz z antybiotykami podnosi skuteczność ich działania.
UWAGA!: U niektórych osób występuje uczulenie na propolis.
Przed pierwszym zastosowaniem należy przeprowadzić test, rozprowadzając propolis na zgięciu ramienia.W przypadku wystąpienia zaczerwienienia odstąpić od stosowania preparatu.Propolis występuje w handlu
w różnorodnej postaci; surowca (produktu nieprzetworzonego), kropli propolisowych, maści, drażetek, czopków oraz w mieszaninie z miodem.
Propolis surowiec: rozdrobniony surowiec umieścić w czystym szklanym naczyniu
i zalać 76% alkoholem etylowym w proporcji 50 g surowca na 0,25 l alkoholu. Mieszać poprzez potrząsanie, aż do rozpuszczenia się przez około 2 tygodnie. Następnie odstawić do momentu wyklarowania się płynu nad osadem.
Po ściągnięciu roztworu propolisu znad osadu można go przetrzymywać do 6 miesięcy w ciemnym i chłodnym pomieszczeniu. Stosować wewnętrznie
przy anginach i schorzeniach układu pokarmowego 40 kropli nalewki propolisowej na 200 ml ciepłej, przegotowanej wody. Przy bólach żołądka 50 kropli na 100 ml wody. W przypadku owrzodzenia żołądka i jelit 40 kropli na pół szklanki (100 ml) ciepłego mleka. Stosować na czczo.
Zarówno roztwory propolisowe (o różnych stężeniach), jak i maści,
których głównym składnikiem jest kit pszczeli, ze względu na właściwości
są wykorzystywane w lecznictwie. Roztwór propolisowy - posiada właściwości bakteriostatyczne, bakteriobójcze, regenerujące. Polecany w stanach zapalnych, schorzeniach górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego.
Działa podobnie jak antybiotyki. Stosuje się od 15 do 25 kropli na miód,
cukier lub wodę 2 razy dziennie, przed śniadaniem i po kolacji. Dzieci nie więcej
jak po 10 kropli 2 razy dziennie. Masć propolisowa - znalazła zastosowanie
w trudno gojących się ranach, oparzeniach, odleżynach, odmrożeniach,
niektórych grzybicach i łuszczycach
Wyciąg propolisowy:
50g rozdrobnionego propolisu, 500cm3 alkoholu etylowego 70%
(350ml spirytusu i 150ml przegotowanej wody) - pozostawić w temperaturze pokojowej, bez dostępu światła, przez ok. 14 dni - codziennie wstrząsać.
Wstawić na 24 godziny do lodówki. Przecedzić. Przechowywać w temperaturze pokojowej w ciemnym szklanym naczyniu.
Masło propolisowe:
1 kg masła rozpuścić, wsypać 150g rozdrobnionego propolisu, wymieszać, przetrzeć przez sitko lub gazę. Przechowywać w lodówce.
Mleko propolisowe:
1 litr świeżego mleka zagotować, dodać 50g rozdrobnionego propolisu, wymieszać, przecedzić przez sitko lub gazę, ostudzić, zebrać wierzchnią warstewkę wosku, przechowywać w lodówce
Maść propolisowa:
70g wazeliny i 15g rozdrobnionego propolisu wymieszać
w naczyniu wstawionym do gorącej wody, przetrzeć przez sitko lub gazę, ostudzić.
Nagniotki (maść):
50g kitu pszczelego, 20g wosku, sok z jednej cytryny; ucierać \"na ciepło\", aż powstanie jednolita maść. Stosować codziennie na nagniotek, aż zbieleje; po wymoczeniu wyjąć razem
z \"korzeniem\".
NIE PROWADZĘ SPRZEDAŻY WYSYŁKOWEJ!
POZA MOJĄ OFERTĄ
Galaretowaty, o barwie czerwonobrunatnej, po skrystalizowaniu żółtawo-pomarańczowej lub brunatnej. Pachnie kwiatem wrzosu, dość silnie.
Jego smak jest ostry, gorzkawy i mało słodki.
Zalecany jest przy leczeniu stanów zapalnych gruczołu krokowego,
stanów zapalnych dróg moczowych, kamicy nerkowej, biegunek,stanów zapalnych jamy ustnej i gardła, stanów zapalnych żołądka i jelit.
MIÓD MNISZKOWY
Ma barwę jasnożółtą do jasno pomarańczowej. Zapach kwiatów mniszka lekarskiego. Smak słodki, lekko mdły.
Miód mniszkowy znajduje szczególne zastosowanie w chorobach
serca,wątroby i dróg żółciowych przy niedokrwistości
w stanach wyczerpania psychicznego.
Dzięki zawartej w miodzie mniszkowym cholinie,
obniża się poziom lipidów w wątrobie i zwiększa efekt żółciopędny.
.....................................................................................................................................................
............................................................................
KONTAKT ZE MNĄ :
Tomaszczyk Piotr
ul.Adama Napieralskiego 24
Rudziczka 43-267 Suszec
woj śląskie
783 100 205
e-MAIL: pt.tomaszczyk@gmail.com
Jak do mnie dojechać?
Patrz mapka poniżej
patrz także podstrona
Mapa-zdjęcie satelitarne !
ZAPRASZAM !!!
MOJEJ PASIEKI
....................................................................................................................................................
.....................................................................................................
„żadne naruszenia praw autorskich nie są zamierzone”.
Wiadomości ze Strony pochodzą z różnych stron internetowych Google, Wikipedia, a także moje - mają one wyłącznie charakter informacyjny.
..............................................................
W trakcie spożywania miodu, poważniejsze schorzenia należy zawsze skonsultować z lekarzem!
....................................................................................
zdjęcia, opracowanie, administrator strony: Danuta Pabiś
kontakt: dpabis@onet.pl
....................................................................................